Het Beste Gevoel van Geluk

November is bijna voorbij. Voor mij zal deze maand altijd speciaal blijven, vooral door de geboorte van mijn zoon, het kleine aapje die mijn hele wereld totaal heeft veranderd. Een paar jaar geleden heb ik bij toeval, op YouTube, een liedje van Trijntje Oosterhuis weten komen. Dat het liedje geen chorus heeft, versterkt de indruk dat de zangeres doet alsof zij een heel lief, innig verbonden praatje met een baby maakt. Mooie woorden die vanzelfsprekend stromen, de woorden van moeder aan haar zoon die door liefde verschijnen. Dit liedje spreekt wat ik helemaal voel, het beste gevoel van geluk, vanaf het ogenblijke toen ik dat stralend gezichtje van mijn zoon zag en een heleboel magische momentjes die daarna hebben gevolgd.

Nu dat jij er bent

Als je in mijn ogen kijkt
lijkt de wereld stil te staan
De wind houdt op met waaien
en bevroren is de maan
Je bent stralend als de zon
Je bent volmaakt, zo naakt en klein
En de wereld lijkt voor eventjes perfect te zijn

Ik wist niet dat ik na een blik
zo veel van je houden zou
Maar ik weet nu al niet eens meer
hoe ik leefde zonder jou
Voor zoveel wezenlijke dingen
Leek ik blind tot dit moment
En die zijn ineens zo zichtbaar
Nu dat jij er bent

Oh, ik hoop dat ik je geven kan
wat jij me geeft
Zo lang ik leef…
Ik zal onvoorwaardelijk waken aan jouw zij
En ik hoop dat je ooit voelen mag
wat ik nu voel
Wat ik bedoel
En wat in woorden niet te vangen is voor mij

Wanneer je in mijn armen ligt
en zo tevreden naar me lacht
Lijk ik alles te vergeten
dat daar buiten op mij wacht
Alle strijd en alle tranen
Alle stille pijn verdwijnt
En de wereld lijkt voor eventjes
normaal te zijn